
Eigenlijk is Vermeiren voor alles kleurfotografe. Dat maakt vooral de vrouwenportretten in hun onvolmaaktheid erg onthullend. "Ik werk ook zelden met beroepsmodellen, maar het is het gewone, het ongepolijste, het vanzelfsprekende wat mij aantrekt. Niet de glamour." Haar lievelingsmodel is dan ook gewoon een collega, die door haar natuurlijkheid de status van een dame van stand bereikt.
Niettemin is er ook de mode. "Ik heb veel met Van Saene en Van Beirendonck gewerkt. Dat kleedt de foto's op een heel eigen manier aan." Vermeiren houdt de achtergrond daarom bewust uitgevlakt of ongedifferentieerd, op het banale af. "Het gaat om het avontuur om gefotografeerd te worden, alles draait om de mens en de dialoog", zegt ze. "Kunst is een product van model en fotograaf samen."
Vermeiren droomt al van een nieuw project. Echte straatfotografie. "Ik ben al even in Parijs geweest, om wat rond te hangen in de achterstraatjes, op de vlooienmarkten, langs de Seine. Dat stel ik me nu tot doel. Het echte leven vastleggen. Even maar. Niets meer dan de waarheid van het ogenblik."